The making of .. 'De zwemster"
Ik ben de opzet begonnen tijdens een workshop keramiek bij Mariette van der Ven. Het idee speelde al veel langer maar de uitwerking kwam er nooit van. Ik heb witbakkende klei GS264 gebruikt. Op een sokkel met pvc-buis ben ik gestart met boetseren.
Door de zware klei zakte het hoofd steeds weer door de pijp heen. Dat wordt geen gemakkelijk klusje dacht ik toen al! Door de kop te halveren en vol te proppen met krantenpapier werd deze al lichter en kon ik de opzet vervoeren naar huis.
Thuis weer verder het portret uitgewerkt. Om uitdroging van de klei te voorkomen maakte ik het steeds nat met de plantenspuit en pakte ik het goed in als ik er weer even niet aan kon werken.
De anatomie klopte nog van geen kanten. Dus, schouder losgesneden en verder naar het midden gezet. Borsten ook verplaatst naar het midden. Ogen bijgewerkt. Bovenarm te lang. Dus, stuk er tussenuit en een stuk aan de onderarm erbij. Rug en buik verder bijgewerkt. Gezicht iets ronder en vrouwelijker gemaakt. Zo, nu begon het ergens op te lijken.
Toen de basis goed uitgewerkt was kwam de volgende stap, namelijk het uithollen.
Dit uithollen moet gebeuren omdat er anders tijdens het bakproces barsten in de klei kunnen ontstaan of het geheel uit elkaar spat. Een flinke klus dus om zo'n zwaar ding uit te hollen en er dan ook nog voor te zorgen dat hij heel blijft.
Ik heb haar in drie delen uitgehold. Met een snijdraad de onderarmen los gesneden. Daarna net onder sleutelbeen een snijvlak en tenslotte een soort van schedellichting. Pfffff ..., ging allemaal goed.
Het uithollen gebeurd met een lusvormig gereedschap (mirettes). Zo schraap je de overtollige klei weg totdat je een gelijkmatige wanddikte hebt van circa 2 cm. Om te zorgen dat ook hier geen ingekapselde luchtbelletjes meer zitten, moet je in het hele oppervlak van binnen gaatjes prikken, met bijvoorbeeld een satéprikker.
Daarna kan alles weer aan elkaar gezet worden door eerst alle snijvlakken in te krassen en gebruik te maken van kleislib als een soort lijm. M.b.v. rubber lomers heb ik het oppervlak weer netjes bijgewerkt.
Vervolgens heb ik de badmuts met bloemen en het badpak gemaakt. De bloemen en het randje op de badmuts zijn gemaakt m.b.v. een silicone mal.
Het riempje van de badmuts brak wel steeds tijdens het drogen. Grrrr, .. opnieuw dus en nu wat steviger.
Oké, alles naar mijn zin, dus gestopt met aanpassingen. Weer transport naar Mariette van der Ven toen ze nog niet helemaal leerhard was en dus wat minder kwetsbaar.
Na een uitgebreid droogproces ging ze de oven in! Dat is altijd een spannend moment. Blijft ze heel in de oven? Ontstaan er geen barsten of scheuren? Want veel veranderen na het bakken kun je niet meer.
En dan, het ultieme moment waar je al die tijd naar toe hebt gewerkt .. Yes, wouw, heel mooi geworden! ..
Afwerking weer thuis
Allerlei proefplaatjes gemaakt met pigmenten / powercolor/ powertex voor de juiste kleur van het zwempak en de badmuts.
Lichaam bewerkt met mangaanoxide ( bruinsteen) zodat net het wit van de klei af is.
De sokkel gemaakt van zelfde klei. Een soort zwembadje met golfjes.
Zwembadje ook behandeld met dunne mangaanoxide en met de restanten van de kleuren van de zwemster
Hèhè, klaar!
Het maken heeft heel wat energie en doorzettingsvermogen gekost maar het resultaat mag er zijn! Het is echt een kleurrijke blikvanger geworden en helemaal zoals ik in het begin voor ogen had.
